Rok temu przeczytałam "Po prostu razem" Anny Gavaldy. I miło wspominam do dzisiaj tę bezpretensjonalną opowieść o samotnikach zagubionych w wielkim mieście. Dlatego z ciekawością sięgnęłam po film.
Jedną z głównych ról gra Audrey Tatou, nieco już wyeksploatowana francuska gwiazda, ale w tym obrazie bardzo mi się podobała.
Poznajemy losy 4 osób: młodej dziewczyny Camille, wybuchowego kucharza Franka, nieśmiałego potomka arystokratycznego rodu Philiberta i niepasującej pozornie do tej trójki Paulette, babci Franka. Wszyscy razem mieszkają w przepastnym mieszkaniu Philiberta. Tam się mijają, kłócą a wreszcie i zaprzyjaźniają.
Cała opowieść jest bardzo ciepła: podglądamy jak bohaterowie mimo wielu różnic, zaczynają się poznawać, rozmawiać ze sobą. Przyjemność sprawia im bycie ze sobą. Byli samotni, ich przeszłość była przygnębiająca i tak też postrzegali swoją przyszłość. I dopiero otwarcie na drugiego człowieka przynosi nadzieję na zmianę: a może warto zaufać? pozwolić sobie na bliskość?
W tym filmie nie ma szalonych zwrotów akcji, w zasadzie to niewiele się dzieje. Ale trudno oderwać wzrok od ekranu. Pozytywne emocje wibrują.
A poza tym lubię filmy, w których ludzie spotykają się przy stole kuchennym. Gotowanie dla kogoś ma w sobie jakąś magiczną moc... :)