Skończyłam. Zaczynałam z obawami, bo wcześniej czytała moja siostra i stwierdziła, że trochę takie nijakie. No i coś w tym jest, niestety. Gdyby nie postać Marii Kallio, powieść byłaby średnia. Wyróżnia ją, moim zdaniem, Maria i jej ciągła walka w męskim świecie z męskim światem. Mogło to by być stereotypowe, ale dzięki temu, że bohaterka sama zdaje sobie sprawę z własnej obsesji i ograniczeń staje się to ciekawe. Jak kobieta w ciąży odnajdzie się w policji kryminalnej? Jak zmiękczą ją jej hormony? Jak będzie przeżywała macierzyństwo? Dla mnie to było interesujące. Czekam na jeszcze.