Nie jestem filmoznawcą ani krytykiem filmowym, ani nawet historykiem. Trudno mi więc dokonać analizy tego filmu pod tym kątem. Nie czuję też takiej potrzeby.
Ważny i bolesny temat. Choć z wielu recenzji dowiedziałam się już jak wygląda koniec filmu, czyli można powiedzieć, że byłam przygotowana, to jednak nie byłam. Porażające.
I podejście oprawców: chłodna kalkulacja, co zrobić by bez większych problemów, zlikwidować taką liczbę jeńców. Jak w fabryce. Szybko, sprawnie, bez emocji. Coś takiego jest możliwe? Boże.
A po drugiej stronie rodziny. Trzymające się kurczowo nadziei, wierzące do końca. I ich niemoc w dowiedzeniu prawdy, wskazania morderców. Jak się zmierzyć ze śmiercią najbliższych skoro nie można o niej mówić? Skoro mordercy przedstawiają siebie jako przyjaciół? Wyzwolicieli?
Wiele scen symbolicznych. Wiele trudnych. Wiele do zapamiętania.
Jedynym zarzutem, który potrafię sformułować, jest dobór aktorów. Nie oceniam ich gry, ale wydaje mi się, że lepiej by było gdyby grali tam ludzie, których twarze nie kojarzą się tak jednoznacznie. Bez względu na to czy pozytywnie czy negatywnie. Wolałabym nieznanych aktorów.
To ważny film. Przynajmniej dla mnie.
Komediantka Władysław Reymont
2 lata temu
