Znam przygody Kleksa, ale równie mocno zachwycałam się Kajkiem i Kokoszem. Miałam wersję niepokolorowaną, więc ostrzyłam kredki i dawajże do wypełniania malunków;)))

Ja też! Ja też!
Chociaż ja miałam ten komiks w dwóch wersjach: kolorową i "czystą". Z tym, że ta druga wersja wychodziła na takim żółtym papierze, co mnie strasznie irytowało. Bez względu na staranność kolorowania, bohaterowie zawsze i bez wyjątku mieli ... żółtaczkę ;)

"Świat młodych" trzy razy w tygodniu - to było coś !!!
Kajko i Kokosz, Jonka, Jonek i Kleks i cudownie absurdalne komiksy Chmielewskiego... Na co dybie w wielorybie czunek nosa Eskimosa ?
Oprócz komiksów była tam jeszcze powieść w odcinkach do wycięcia.

Powieść w odcinkach też ceniłam :)
Ale w tym temacie, to bezkonkurencyjny był "Płomyk". Te cudowne opowiadania o miłości... ;)
Potem czytałam jeszcze "Filipinkę" "Jestem" i mój faworyt lat młodzieńczych "Na przełaj". Ale załapałam się na sam finisz pisma. Kupowałam też "Film" dziecięciem będąc. Wtedy to był tygodnik. I chwalili się , że są jedynym tego typu magazynem na świecie ukazującym się z taką częstotliwością. No i co? No i znudziło im sie bycie wyjątkowym ;)
Ale mnie sentyment ogarnął :)I wszystko przez Bąbelka i Kudłaczka ;)))

jak to Thorgal bez ekstatycznych uniesien??????
nie bylo lepszego komiksu! (w sensie w tamtych czasach)

pamietam jak sie stalo w kilometrowych kolejkach na festynie Trybuny Ludu, czy innych Cepliadach, bo czasem rzucili ksiazki i komiksy

a pamietacie RELAX? taki magazyn komiksow?

Eee tam! Thorgal był taki tradycyjny, a twórczość Baranowskiego to taka trochę psychodelia... ;) Miało się poczucie obcowania z Czymś Innym. Dla dziewięciolatki bezcenne.
A Thorgal? Trochę później bardziej zaczęłam cenić kreskę ;)

I kurczę, nie pamiętam festynów. A obchodzono przecież bardzo hucznie Dni Książki i Prasy, prawda? No nie mogę tego wyłuskać z pamięci. Chociaż, zaraz, zaraz, przebija mi się jeden obraz: jakieś stoiska z książkami pod ratuszem. Może to to ? ;))
Komiksy, zwłaszcza nowe Tytusy, kupowało sie spod lady. Albo na targowisku. Od Dostarczycieli Opium. Dla mas, of kors.
:)

och, pamiętam "ŚM", i te komiksy. Lubiłam najbardziej Kleksa, Tytusa, i "Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa" ale czy to nie był podtytuł "Wody Sodowej"? Tak, czy siak, fajne były;)
Teraz trochę mangi, ale malutko oglądam...

Ja dopiero niedawno zdałam sobie, ze używane przeze mnie "Ty smoku diplodoku" wzięło się z komiksu. A używam tego wyrażenia tylko w bardzo wyjątkowych chwilach ;)))
Jeśli chodzi o "Na co dybie..." to źródła podają, bo ja już nie pamiętam, że to osobny zbiór Baranowskiego. "Skąd się bierze woda.." wyszła jako pierwsza, a potem "Na co dybie...".
Pozdrawiam:)

I jeszcze cytat:
Wódz: Dzisiaj będę straszny, opowiem wam dowcip...
Indianin 1: Ten o gąsce Balbince?
Indianin 2: Ależ wodzu, co wódz!
Wódz: To ja przepraszam.

Throgal tradycyjny??
bluznisz dziecko ;)

jezeli byl tradycyjny, to niewatpliwie podasz mi wiele komiksowych przykladow takiej psychodelii jak w ALINOE, albo tak idealnie rozegranego zapetlenia czasowego jak we WLADCY GOR. Nie mowiac o autorskim i ciekawym podejsciu do wierzen ludów germańskich

Thorgal byl majstersztykiem zarowno od strony rysunku, jak i scenariusza.

gdyby byl "tradycyjny" to juz dawno mielibysmy serie filmow z Benem Afflekiem i Sieną Miller w rolach glownych, ale widac producenci widza, ze to nie jest masowka i nie da sie na to zlapac przecietnego widza z wiadrem popkornu ;)

pe.es ale komiksy Baranowskiego oczywiscie love przemocno. Zwlaszcza jakos malo tu wspominanego Orient-mena i jego eskimosa :)

Gorąco wielbisz Thorgala:)

Dla mnie, z punktu widzenia małolaty wciąż noszącej rajtuzy (blee), Thorgal podlegał pod kategorię historii już wcześniej widzianych, znanych. Kojarzących się z czymś. Skoro ja dziecięciem będąc widziałam filmy i czytałam o wikingach, to Thorgal był dla tylko mnie naturalną kontynuacją tychże opowieści.Stąd "tradycyjność".
Ale przyznaję, że gdy go czytywałam nie posiadałam jeszcze umiejętności analizy tak dogłębnej. To działało na zasadzie: fajne i niefajne;))
A
Baranowski... dla mnie takie pierwsze zetknięcie się z oparami absurdu.
Tak to przynajmniej pamiętam. I dlatego we wspomnieniach zajmuje ważniejsze miejsce niż Thorgal.

Ale powiem Ci, żeś mnie zaciekawił... poszukam tych dwóch komiksów, o których wspomniałeś.I zobaczymy, co z tego wyniknie :)

chich, poniekad przez Ciebie sciagnalem wszystkie Thorgale i czytam i czytam :)
a w miedzyczasie juz sciagaja sie wszystkie czesci Yansa :)

Kubu, zgadnij co ja robię?
Tylko u mnie ściąga się coś strasznie wooolno.
A Yansa nie kojarzę...
Ale obadam.
:)