Amber rozpoczął nową serię: "Kryminał z klasą" i przyznaję im rację, że dzieło Lippman klasę posiada. Na półce czeka kolejna powieść wydana w tym cyklu i mam teraz już całkiem spore wymagania, co do tego drugiego tytułu.

W pewne letnie popołudnie dwie jedenastoletnie dziewczynki zostają wyproszone z przyjęcia urodzinowego ich koleżanki. Gdy zmierzają do domu wybierają trasę dotąd im nieznaną. Ten wybór spowoduje, że diametralnie zmieni się życie kilku osób. A Alice i Ronnie spędzą 7 lat w zamknięciu za zamordowanie niemowlęcia. Gdy kończy się im wyrok i młode kobiety wracają do domu, koszmar znowu się zaczyna. Znikają kolejne dzieci. Czy Alice i Ronnie mają z tym coś wspólnego?

Niby jest tutaj wszystko jak w każdej porządnej powieści kryminalnej. Jest zbrodnia, jest przestępca i są stróże prawa. Ale mimo trzymającej w napięciu fabuły, nie jest najważniejsze kto TO zrobił. Ważniejsze jest, jak i dlaczego zachowują się ludzie związani z tymi wydarzeniami. I powiem, że rzadko mi się zdarza nie lubić w jednej powieści aż tylu osób. Lippamn bez ogródek opisała "marność" natury ludzkiej: drobne grzeszki, egoizm, obłuda, snobizm, brak empatii czy taktu chociażby. Sympatię czułam jedynie do dwójki gliniarzy, stworzonych trochę wg archetypu: ona młoda i "głupia", on stary wyga, co to zjadł zęby w policji.

Brudny świat, brudna zbrodnia (bardzo nie chciałam, aby Lippman opisała scenę zabójstwa Olivii, wydawało mi się, że z taką makabrą nie mam ochoty się mierzyć... a czy opisała? ... nie powiem!) dopadnięcie złoczyńcy i w zasadzie brak poczucia sprawiedliwości.
Mnie autorka zaskoczyła ostatnimi scenami: nie tego się spodziewałam. Zwiodła mnie. Ten wybuch emocji nad basenem...

A okładka rzeczywiście koszmarna ;)

-4/6