Weekend czytelniczo miałam bardzo udany. Przeczytałam dwie świetne książki i nawet konieczność zrobienia obiadu nie była w stanie oderwać mnie od lektury. Pamiętacie mamę Żakową z "Szóstej klepki"? Radziłam sobie podobnie. Z tym, że ja zmuszona byłam smażyć naleśniki na krokiety. Książka na kuchennym blacie, podparta mikserem, czas smażenia naleśnika: lektura 3/4 strony.
Przewrót placka na patelni i doczytuję stronę do końca. Całkiem udana produkcja ;)
A oderwać się nie mogłam od słusznie zachwalanego na blogach "Skradzionego dziecka", (np. tu i tu) które bardzo przypomina mi atmosferą i klimatem "Gdybym ci kiedyś powiedziała" Budnitz.
Autor, z pochodzenia Irlandczyk, stworzył jak sam twierdzi baśń dla dorosłych. I to prawda. Jego świat zaludniły stworzenia, które folklor różnie nazywa: chochliki, leśne duszki, podmianki. Egzystują zaklęte w ciele dziecka, nie zmieniając się nawet przez setki lat, by któregoś dnia, powrócić do świata ludzi. Wrócić, bo chochlik urodził się jako ludzkie dziecię i wychowywany był przez kilka pierwszych lat w swojej prawdziwej, człowieczej rodzinie. Potem porwany przez leśne duszki, trafia do lasu a jego miejsce zajmuje identycznie wyglądający ... podmianek.
Akcja biegnie dwutorowo, poznajemy zarówno życie chochlika zajmującego miejsce Henry'ego Daya, jak i ewolucję "oryginału" - gdy Henry staje się Anidayem, coraz słabiej pamiętającym swoje poprzednie losy. Przemiana chochlika w zwykłe dziecko opisane jest fascynująco, podobnie jak i egzystencja podmianków. Fabularnie pierwsza klasa! Czyta się, oj czyta :)
Powieść nawiązuje do "Piotrusia Pana", "Władcy Much", "Alicji w krainie czarów". Inspiracją do napisania utworu był wiersz Yeatsa "The Stolen Child".
Dla mnie to głównie opowieść, o tym jak szybko zapominamy. O swoich marzeniach, uczuciach, o tym, co było ważne, gdy byłam dzieckiem. O zmarnowanych dniach, talentach, rozdrabnianiu się na drobne. O dorastaniu wreszcie.
Ta książka, to coś w rodzaju dłuuugiego listu, który czytelnik, pamiętający jeszcze doskonale emocje, które towarzyszyły mu w dzieciństwie, mógłby napisać do siebie, z adnotacją: otworzyć za 20 lat. I sprawdzić siebie...
Komediantka Władysław Reymont
2 lata temu
