trochę zniesmaczyłem się tym zakończeniem, które nie przypadło Ci do gustu... ale mimo wszystko może przeczytam

hihihi:) a mnie sie podobało w całości :) fakt, że to ksiazka na 2 wieczory ale fajnie jest zatopic sie w tym rytmie, ja nawet nie zwrocilam uwagi na jakies tam marne zakonczenie. Nie spodziewałam sie po tej ksiazce jakiegos morału ani nic takiego. :)

Mr lupa - ja nie żałuję, że to przeczytałam :) Zwyczajnie fajnie się czyta.

Mary - w zasadzie ja też nie podchodziłam do "Braci" jak do powieści dużego kalibru, ale jednak

U
W
A
G
A

spojler

.
.
.
.
.
.
.

cudowne pojawienie się przybranego ojca staruszka i do tego wydostanie się krwawiącego i maltretowanego wcześniej generała Longa z oceanu pełnego rekinów... kompletnie zbiło mnie z pantałyku. Kompletnie się nie spodziewałam takiej krainy szczęśliwości ;)))

Inblanco, jestem dużo spokojniejsza po przeczytaniu recenzji; mam ksiażkę na półce i trochę się obawiałam , bo to wiek XX, a ja raczej poruszałam sie w dawnej historii tego kraju.

Właśnie takie to było ekhm wydumane. Początek szczerze mnie ubawił, bo takie brednie to czyta się bajkach, a nie w powieściach ściśle odwołujących się do realiów, ale ogólnie wspominam "Braci" ciepło, relaksująca i wciągająca powieść choć niezaprzeczalnie czytadło. Ja to nazywam "Azją dla mas", bo z prawdziwie dalekowschodnią literaturą to takie pisarstwo ma wspólną tylko lokalizację.

:D:D dobre. Ano.. wiesz. moze brakło mu pomysłu już.. ;))) tak to tłumaczmy.

Szamanko - cieszę się i wydaje mi się, że rzeczywiście możesz porzucić obawy ;) Bo choć polityka jest tam obecna, to dodaje to tylko smaku tej powieści. Ja też niewiele orientuję się w historii Chin - coś tam jeszcze pamiętam z powieści Amy Tan, którą tez polecam, jeśli jeszcze nie znasz. A zwłaszcza "Żonę kuchennego Boga" i "Sto tajemnych zmysłów". Smakowite obie!

Zosik - ja przełknęłam bezboleśnie ten początek, bo pomyślałam, że autor zmierza w stronę chińskiego "realizmu magicznego" ... co przy końcówce zamieniło się w powieść fantastyczno-awanturniczą ;) Ale nie przeczę, swój urok ma :)

Mary - no może tak, ale skoro jego małżonka to również pisarka, to nie mógł zasięgnąć opinii swojej kobity? Wyszedł by na tym na pewno lepiej P:)))

Wczoraj widziałam ją na półce z nowościami w bibliotece i odrazu skojarzyłam że ją czytałaś.
Jednak się na nią nie skusiłam ale zawsze mogę wypożyczyć :)

Judytto - znam to :) Odkąd namiętnie czytam blogi podobne uczucie towarzyszy mi w każdym przybytku powiązanym z książką :)

Hy...początek tej powieści rzeczywiście ociera się o realizm magiczny i to mi się bardzo podobało.Niestety ciąg dalszy to kiczowate i melodramatyczne losy bohaterów,którzy mogliby być bardzo ciekawymi postaciami gdyby nie byli tak bez wyrazu.Emocji i głębi w książce nie doświadczyłam.Po wszystkich wydarzeniach,przeżyciach,myślach i dokonaniach bohaterów autor się ledwie prześlizguje.W dramatycznych sytuacjach opis jest taki delikatny i lekki,że czytelnik nie koncentruje się zupełnie na cierpieniach postaci,bo te cierpienia nie są wcale jakoś bardzo widoczne.Zresztą tak samo jest z chwilami szczęścia.
Niesamowite zbiegi okoliczności można przeżyć traktując treść książki z przymrużeniem oka.
Opowieść dobrze się skończyła dla wszystkich bohaterów,co jest dość zaskakujące.Zło właściwie nie zostało pokonane przez dobro i tak dalej.I właśnie to najbardziej mi się podobało.W rzeczywistości też jest tak,że ludzie władzy różnych ustrojów,nie zostają ukarani za zbrodnie które popełnili w okresie swoich rządów.A przynajmniej nie tak jak powinni.I to był największy realizm tej książki.Reszta to baśń i bajdurzenie wplecione w polityczne tło.
Czytało się dobrze.Ale nic w życie czytelnika nie wnosi.