Jakoś nie pałam miłością do Kuca (bo takie naprawdę nazwisko nosił ten pan, dopóki nie wymyślił sobie by je zmienić), gdyż w pamięci mam jego słowa pod adresem mojego guru reżyserii, mistrza-scenarzysty jedynego faceta, który swoimi filmami potrafił rozbawić mnie (i nie tylko mnie) do łez - Pana Stanisława Barei. Bareizm przez Kuca został określony, jako synonim kiczu, z czym trudno się zgodzić, przede wszystkim dzisiaj, gdy filmy Barei przeżywają drugą młodość.
Nowo wydanej książki nie czytałam, a może przeczytać powinnam by skonfrontować moją niechęć z rzeczywistością. Na razie jednak mam inne, ciekawsze lektury na półce :)

Claudette - mam nadzieję, że się nie obrazisz, ale Bareja i wg mnie faktycznie jest kiczowaty. Tyle, że jest to kicz "na usługach" - świadomie wykorzystywany do osiągnięcia określonego celu. Ja tam lubię Bareję i uwielbiam kiczowate wyklejanki Szymborskiej. Jest kicz i kicz ;)))

Poza tym, Kutz świętym nie jest, to fakt. Podejrzewam, że wielu ludzi doprowadza do białej gorączki swoim nieprzejednaniem. Jest w nim równiez doza samouwielbienia, ale nie przeszkadza mi to w 80-latku. W młodszych - juz tak.

Ale dlaczego odmawiać mu prawa do własnej oceny filmów kolegów po fachu? Nie lubi Barei? Uważa go za kiczowatego? A niech mu będzie.

Pozdrawiam:)

Ależ moja droga daleko mi od bycia obrażoną ;)

Po części się z Tobą zgadzam. Z tym, że moim zdaniem kicz to miernota, coś nie wartego wykorzystania i Bareja nie tworzył kiczu, a kicz wykorzystywał przy tworzeniu. Pokazywał kicz, bo rzeczywistość była kiczowata.

Ponadto Kuc niestety nie sięgnął po pojęcie bareizmu by wychwalić pomysłowość a wręcz ostro skrytykować. I jeśli prawo do własnego zdania jest istotne i powinno być jak najbardziej pełne, to już niezdrowa zazdrość i zawiść powinny jednak być tępione...

No i ta polityka! Nie wiem po co Kuc się w nią mieszał, ale wiem, że kompletnie w tej rzeczywistości być nie powinien.
Tak wiem - chyba jestem uprzedzona ;)

I ja też za facetem nie przepadam , mało ! nie trawię :( i jego książki nie zamierzam czytać żeby nie wiem co , no chyba żeby , ale nie sądzę ....
a za Bareją też nie przepadam :)

A ja chętnie bym przeczytała książkę Kutza i wybrała się na spotkanie z nim! Ciekawi mnie tylko, dlaczego takie spotkania z pisarzami są tak słabo promowane... Znak nawet na fb nie wspominał o opolskim spotkaniu (jeśli dobrze kojarzę, to właśnie tam mieszkasz, Inblanco).

Umieram z zazdrości Inblanco! A książkę kiedy masz zamiar przeczytać?

Claudette - ja mimo wszystko usprawiedliwiam Kutza:)
To właśnie taki facet, który powie prosto z mostu, co myśli. Czy przyczyną była zazdrość? Może tak, może nie - nie wiem tego.Może jednak nie znosi poetyki Barei?

Zmiana nazwiska to kwestia bardzo osobista. Nie wiem, czemu dziadek reżysera zmienił nazwisko z Kutz na Kuc (co prawda domyślam się tego, bo z pewnością nie była to kwestia indywidualnych upodobań, raczej kwestia polityczna i konieczność - ale to moje gdybanie) nie wiem, czemu Kutz wrócił do nazwiska rodowego. Ale czemu to ma być sprawa, która go obciąża? Ja nie dostrzegam tutaj niczego złego;)))
Nawet jeśli była to kwestia tylko i wyłącznie kreacji własnej osoby, a nie manifestacja powrotu do korzeni. Toż to artysta, narcyz z definicji, który poszukuje najlepszego sposobu na prezentację własnej osoby.

No i polityka - ogólnie śmierdząca sprawa, ale Kutz też mi tam nie przeszkadza. Podoba mi się to, że wśród tych wszystkich do bólu poprawnych politycznie osób, pojawia się taki niepokorny. Bardziej wierzę jemu, niż np. Cugowskiemu.
:)

niebieska - no, masz babo placek ;)))
Pozdrawiam antywielbicielkę Kutza;)

Lillithin - też nie rozumiem tego, że tak mało promowane są takie akcje. Jak ja się wściekłam, gdy w styczniu ominęło mnie spotkanie z Włodzimierzem Nowakiem. A ominęło, bo o całej imprezie dowiedziałam się czytając w gazecie relację z niej! Do teraz we mnie buzuje, gdy sobie o tym przypomnę! Wrrr!
I witam w tym miejscu wielbicielkę Kutza - już myślałam, żeśmy w mniejszości :) Chociaż na spotkaniu były istne tłumy, a i po autograf trzeba było swoje odczekać w kolejce.

Adam - i właśnie o taką reakcję mi chodziło ;)))
Kiedy przeczytam? Mam nadzieję, że do świąt się wyrobię:) Ale chciałabym symultanicznie czytać książkę A. Klich - zobaczymy, co mi z tego wyjdzie.

Zazdroszczę, zazdroszczę, zazdroszczę :)
Bywaj częściej na takich imprezach, świetnie je opisujesz i mam chociaż namiastkę obecności :)